Θανάσης Γιαννούκος: «Θύμησες...»

Ψαχνά 19-6-2017

Θύμησες…….

Θυμάμαι κάποτε ένα καράβι που αρμένιζε αμέριμνο ανάμεσα σε δυό πέλαγα και η θάλασσα ήταν ήρεμη,πολύ ήρεμη κι έμοιαζε σαν γιαούρτι,που λέει και ο Λαός μας….

Θυμάμαι που κάποτε αυτό το καράβι ενώ ήταν ένα απλό μεταγωγικό παλαιού τύπου,κάτι σαν μαούνα δηλαδή,με τους επιβάτες του, τους πιο πολλούς, να κοιμούνται στο κατάστρωμα, έγινε ξαφνικά κρουαζερόπλοιο ‘’λούξουρι κλας’’ και όλος ο κόσμος άρχισε να μένει σε καμπίνες,ως επί το πλείστον πολυτελείς….

Θυμάμαι ότι επάνω σ’αυτό το καράβι ταξίδευε και ο Κλάδος μας, αμέριμνος κι αυτός όπως όλοι οι άλλοι, πολύ καλά προστατευμένος, νομικά και με κανόνες και με αρχές και με όρους...

Θυμάμαι ότι τον Κλάδο μας τον διοικούσε μια παράταξη,τα τελευταία είκοσι περίπου χρόνια και η οποία είχε για Πρόεδρο ένα χαρισματικό Συνάδελφο, τον καταλληλότερο και ικανότερο ίσως που πέρασε, για εκείνη την εποχή τουλάχιστον…

Θυμάμαι ότι τότε, κανένας δεν είχε πρόβλημα, ούτε νέος ούτε παλιός, όλα έβαιναν κατ’ευχήν, ο Κλάδος αρραγής, ενωμένος σαν γροθιά… μόνον καμμιά απεργιούλα, Τετάρτη φυσικά, έτσι για ‘’ξεκάρφωμα’’…καμμιά ‘’ψιλοκινητοποίηση’’ και μέχρις εκεί.. ’’μπαίνανε’’ οι νέοι.. ’’βγαίνανε’’ οι παλιοί, όλα καλά και όλα τακτοποιημένα, μιας που η κατάσταση ήταν φαινομενικά άψογη και στην Χώρα επικρατούσε η ευφορία του ‘’εύκολου’’ πλούτου και η λογική του ‘’πάρτυ’’ σε πολλούς τομείς και αφού οι πληρωμές των ταμείων ήταν ‘’παγκουϊτα’…’’κασαδούρα’’ που λέμε στην αργκό, στις είκοσι με τριάντα πέντε ημέρες, στις περισσότερες των περιπτώσεων και οι υποχρεώσεις μας ‘’αργές’’ πολύ ‘’αργές’’....

Θυμάμαι ότι όταν κάποιοι γραφικοί, τότε, τολμούσαν να ‘’ψελίσσουν’’ το παραμικρό αντίθετο στην παραπάνω λογική, τους κατακεραύνωνε η πλειοψηφία με τον πιο βαρύγδουπο τρόπο…. τι είναι αυτά που μας λες… έτσι θα ‘’συνδικαλισθείς’’ εσύ;;.. λες και ο συνδικαλισμός ήταν επάγγελμα.. ή μήπως ήταν;;… ή μήπως είναι;;

Θυμάμαι… εκεί στο ’09,που άρχισαν να ‘’κουβεντιάζονται’’ κάποια πρώτα πράγματα που φυσικά κανείς δεν ήθελε να τα πιστέψει…

Θυμάμαι…το ’10, που όταν ο πανμέγιστος ηγέτης του τότε, μίλησε για μνημόνια και ΔΝΤ, άρχισε μια αναταραχή στον Κλάδο… κοπήκαν οι πιστώσεις, άρχισαν οι καθυστερήσεις των πληρωμών, άρχισε η γκρίνια, άρχισαν και τα προβλήματα…

Θυμάμαι…τότε ήταν που άρχισε η αμφισβήτηση της ηγεσίας….άρχισαν τα παράπονα.. άρχισαν τα ‘’όργανα’’ που λέμε, γενικά…

Θυμάμαι που πολλοί, νέοι ως επί το πλείστον αλλά και παλιοί, ηγέτες, ηγετίσκοι αλλά και πολλοί παρατρεχάμενοι, άρχισαν να σηκώνουν ‘’πολεμικές’’ παντιέρες και να βρίσκονται στα ‘’κάγκελα’’ για το παραμικρό και ο πέλεκυς της κριτικής άρχισε να πέφτει βαρύς, δικαιολογημένα ίσως κάποιες φορές αλλά πάντα για το ‘’καλό’’ του Κλάδου φυσικά, αλλοίμονο…

Θυμάμαι…τότε ήταν λοιπόν ,που χωριστήκαμε, διχαστήκαμε και ‘’σκοτωθήκαμε’’ αναμεταξύ μας για ένα θέμα δευτερεύουσας, απ’ότι φάνηκε εκ των υστέρων, σημασίας αυτό των πληρωμών και άρχισε να ‘’σπάει’’ η ενότητά μας…

Θυμάμαι πολύ καλά ότι ένας κατηγορούσε τον άλλο, έβριζε τον απέναντι, ζήλευε όποιον μπορούσε να ‘’σταθεί’’ οικονομικά ,λεγόντουσαν διάφορα περίεργα όπως να μην εκτελούμε συνταγές διότι ‘’αγοράζουμε’’ χρέος, πως θα χρεωκοπήσουν τα ταμεία, η Χώρα και πάρα πολλά άλλα βαθυστόχαστα αφηγήματα από τα οποία τίποτα δεν συνέβη, κρίνοντας εκ του αποτελέσματος φυσικά….

Θυμάμαι πως και η πολιτεία που ‘’παραμόνευε’’ στην γωνία, βλέποντας όλα αυτά, άρχισε να βάζει πιο ενεργά το χέρι της για να μας διαλύσει τελείως… όμως εμείς εκεί… εχθρός μας ήταν ο Φαρμακοποιός… ο οποιοσδήποτε Φαρμακοποιός και προπαντός ποιος άλλος παρά το Δευτεροβάθμιο μας όργανο, που από την μια το βρίζαμε με τον χειρότερο τρόπο και από την άλλη το στέλναμε να διεκδικήσει τα ‘’δίκαια συμφέροντά’’ μας, σύμφωνα με την δική μας, πάντα, λογικη φυσικά…

Θυμάμαι επίσης ότι κάποιοι καραδοκούσαν και περίμεναν την ευκαιρία… την όποια ευκαιρία προέκυπτε αφού με έξυπνο και σοφό τρόπο παρουσίαζαν εαυτούς ως ‘’σωτήρες’’ του Κλάδου δίνοντας την εντύπωση ότι όταν έλθουν αυτοί στα ‘’πράματα’’, όλα θα πάνε καλά…όπως και το γεγονός ότι έχουν στο νού τους να κάνουν πολλά, γιατί απλά αυτοί, μπορούν ενώ οι άλλοι δεν μπορούσαν…

Θυμάμαι ότι πολλοί τους πίστεψαν και είναι φυσικό γιατί όταν μας ‘’χαϊδεύουν’’ τα αυτιά, μας αρέσει… διαχρονική και αλάνθαστη τακτική της όποιας εξουσίας όταν έχει να κάνει με Ελληνες…

Θυμάμαι επίσης, πολύ καλά, ότι τότε ‘’ανακαλύφθηκε’’ και ο ακομμάτιστος συνδικαλισμός από στελέχη που ήταν ‘’χωμένα’’ μέχρι τα μπούνια στα κόμματα φυσικά…

Θυμάμαι ότι αργότερα, όταν έγιναν οι εκλογές, η ‘’τρισκατάρατη’’ παράταξη πήρε περίπου το σαράντα πέντε τοις εκατό των ψήφων, αποσπώντας επτά έδρες στις δεκαπέντε εν μέσω ενός κλίματος τραγικά αρνητικού για την ίδια, έχοντας εισπράξει και πληρώσει ένα κόστος που δεν της αναλογούσε , εξ ολοκλήρου τουλάχιστον…

Θυμάμαι επίσης ότι αφού έγιναν οι απαραίτητες διαβουλεύσεις και δεν βρέθηκε λύση, πήγαμε σε εκλογή Προεδρείου από την Γ.Σ…

Θυμάμαι λοιπόν εκεί έγινε το εξής περίεργο μεν, νομιμότατο δε. Η παράταξη που είχε την συντριπτική πλειοψηφία, πήρε ένα μόνον ένα αξίωμα και οι άλλοι τα υπόλοιπα…

Θυμάμαι ότι ‘’δημιουργήθηκαν’’ και νέα αξιώματα, τρίτος Αντιπρόεδρος…ειδικός Γραμματέας κ.λ.π. προφανώς για να καλυφθούν όλες οι ‘’ανάγκες’’ στα πόστα εξουσίας…θα πρότεινα δε με αυτήν την ευκαιρία, την επόμενη φορά, να δημιουργηθούν και άλλες θέσεις, πολλές θέσεις…τέταρτος Αντιπρόεδρος.. πέμπτος …και άλλοι Γραμματείς, γιατί όχι;;

Θυμάμαι δε, μετά απ’όλα αυτά και αφού τελείωσαν οι εκλογικές διαδικασίες, άρχισε να έρχεται η σιωπή!!...η απόλυτη σιωπή…

….επίσης, πιο μετά, ότι άρχισαν να έρχονται σωρηδόν τα μέτρα και οι αποφάσεις εναντίον του Κλάδου που βοήθησαν στην τελική αποδόμηση όλων των αρχών και των κανόνων, δικαίων και αδίκων…

Θυμάμαι και τις βαρύγδουπες υποσχέσεις των και καλά Υπουργών των διαφόρων κυβερνήσεων περί ‘’αντιμετώπισης’’ και ‘’κατανόησης’’ των προβλημάτων μας… χαχαχα..

Θυμάμαι επίσης, πάάάάάρα πολύ καλά, ότι εμείς απλώς παρακολουθούσαμε…όπως η αγελάδα παρακολουθεί το τρένο που περνά, καθήμενη αμέριμνη στο λιβάδι ‘’αναχαράζοντας’’ την τροφή της…όπως έχω ξαναγράψει.

Θυμάμαι όμως ότι έγιναν και Ευρωπαϊκά ‘’ανοίγματα’’ και καλώς έγιναν, που όμως δεν νομίζω ότι μας βοήθησαν σε κάτι γιατί τα ‘’μέτρα’’ ήταν για εμάς και όχι γι’ αυτούς…

Θυμάμαι πολύ καλά, ότι το τωρινό Προεδρείο ‘’ανακάλυψε’’ επίσης ότι όλοι οι πολιτικοί, προεκλογικά, λένε πάντα ψέμματα και ότι δεν πρέπει να τους πιστεύουμε…σωστή διαπίστωση πιστεύω…ερωτώ όμως μήπως αυτό ισχύει και αλλού;; και σε άλλες περιπτώσεις;;

Θυμάμαι επίσης ότι αυτή την εποχή, δεν μπορούσαμε να ‘’κινητοποιηθούμε’’ ως Κλάδος, δεν είχαμε την δυνατότητα και τον τρόπο, κάτι πολύ φυσιολογικό αφού όλη την δυναμική μας και την ενότητά μας την χρησιμοποιήσαμε σε λάθος στιγμή και για λάθος σκοπό, χώρια που είχαμε γίνει χίλια κομμάτια…μπορούσαμε όμως από την άλλη να απειλούμε!!...χαχαχα… γενικώς και αορίστως φυσικά…

…κι επειδή με τις πολλές θύμησες το παρατράβηξα και προφανώς ‘’κούρασα’’ και πάλι, ζητώντας εκ προοιμίου συγνώμη και εκφράζοντας ευχαριστίες σε όλους όσους κατάφεραν κι έφτασαν ως εδώ κλείνω ενθυμούμενος, πρόσφατα….

…ότι ‘’ξαναματανακαλύψαμε’’ τον ακομμάστιστο συνδικαλισμό,μια φορά βλέπεις δεν μας φτάνει και…

…ότι καταφέραμε, από μόνοι μας φυσικά, να μετατρέψουμε ένα ματς,‘’σιγουράντζα’’ από τα αποδυτήρια εκατό τοις εκατό ,σε ντέρμπυ, χρησιμοποιώντας ποδοσφαιρικούς όρους μιας που είναι και της μόδας.

Θανάσης Γιαννούκος

Εκλέκτορας Φ.Σ.Ευβοίας



Υ.Γ. Το κείμενο αυτό δεν είναι προεκλογικής φύσεως και ούτε αποτελεί κάποια διακύρηξη, απλές θύμησες είναι ενός μαχόμενου, ακόμη, Φαρμακοποιού που σηκώνει στην ‘’πλάτη’’ το βαρύ φορτίο του ‘’πάγκου’’ για τριάντα πέντε και βάλε χρόνια.